«Աշխարհիկ օրիորդի նույնիսկ լացն ու ծիծաղը պետք է լինի գեղեցիկ և անթերի...» 19-րդ դարի տիկնանց վարքագծի կանոնագիրք

Ինչպե՞ս պետք է իրեն պահի և դրսևորի 19-րդ դարի աշխարհիկ օրիորդը: Քաղաքավարի՞ է արդյոք առանց ձեռնոցների դուրս գալ փողոց:  Ինչպե՞ս ընտրել նրբագեղ կորսետ: Ինչպե՞ս պետք է զրուցել ամուրի տղամարդկանց  հետ:  Այս և այլ հարցերի պատասխանները, հումորային խորհուրդները կարելի է գտնել 1896թ.-ին հրատարակված «Աշխարհիկ կյանքի կանոնները և էթիկան» գրքում:  Ահա այնտեղ ներկայացված կանոները կետ առ կետ.

1. Հեղինակություն 

Չկա ավելի կարևոր բան, քան կնոջ հեղինակությունն է: Հետևաբար, կինը պետք է  խուսափի որոշակի դատապարտելի գործողություններից և քայլերից, որոնք բամբասանքների պատճառ կարող են դառնալ:

2. Զվարճություններ

Երիտասարդ կինը կարող է իրեն երջանիկ զգալ, եթե ընտրի ընտանեկան  կամ գիտական կյանքը:  Սակայն, եթե կինը որոշել է զվարճանալ, ապա պետք է հետևի որոշակի կանոններին:  Դաստիարակված օրիորդը հասարակական հավաքույթների ժամանակ իրեն պետք է համեստ և լուռ պահի:  Նա պետք է լինի զվարթ և սիրալիր:  

Օրիորդը չպիտի ինքնուրույն սեղանից օգտվի, նրա կողքին գտնվող պարակից տղամարդը կամ երկրպագուն պետք է աղջկան հյուրասիրի:

Արժանապատիվ կինը կարող է վիրավորվել, եթե պարի ընթացքում տղամարդը թիկունքում բռնի իր ձեռքը կամ այն հպի  կրծաքավանդակին: 

Աշխարհիկ գեղեցկուհիների խոսակցությունները պետք է լինեն միայն ֆրանսերենով են:  Իսկ եթե ստիպված են լինում խոսել ռուսերեն, պետք է խուսափեն «Ռ» և «Լ» հնչյունները կիրառելուց: 

Այս օրիորդները պետք է ունենան հմայիչ բնավորություն և դյութիչ շարժուձև:

3. Ոճ

Իրեն հարգող կինը երբեք նորաձևության գերին չպետք է դառնա:  Նրա ոճը պետք է լինի համեստ և հասարակ, այլ ոչ թե` ճչացող:  Եթե կինը ոտքով զբոսանքի ժամանակ կրում է գլխարկ, որը սովորաբար կրում են կառքով զբոսնելու ժամանակ, ապա դա դիտվում է, որպես անճաշակություն:  Անճաշակություն է նաև բազմերագ հագուկապը:  Չի կարելի կրել օրինակ` կարմիրը` կանաչի,  վարդագույնը` դեղինի հետ: 

Որքան միատոն և հասարակ, այնքան` էլեգանտ:

Ձեռնոցներն ու կոշիկը կնոջ հագուկապի գլխավոր տարրերն են:  Կարևորը, որ ձեռնոցները համապատասխանեն զգեստին: Առանց ձեռնոցների փողոց դուրս գալն անպարկեշտ է: 

Ուստի դրանք պետք է հագնել տանը, քանի որ փողոցում  ձեռնոց հագնելը կամ գլխարկի ժապավենները կապելը կրկին անվայել է համարվում:

4. Մարմնի մաքրություն

Մարմինը պետք է լվանալ մաքուր ջրով, ամեն առավոտ մաքրել ատամները և բերանը:  Հիշե՛ք, որ խաբեբա վաճառականները շատ են, ուստի փորձեք գնել որակյալ ատամի փոշի, հակառակ դեպքում կվնասեք ատամները:  

Կինը չպետք է հանվի կամ հագնվի այլ մարդկանց ներկայությամբ, դա անդաստիրակության նշան է:

5.Կրթություն և աշխատանք 

Արժի՞, որ կինը կրթություն ստանա, իհարկե: Չէ որ նա կարող է դրականորեն ազդել գիտության զարգացման վրա և հաջողության հասնել:

Ամեն դեպքում, եթե կինը կրթված է, նա կարող է դառնալ տան զարդը և օգտագործել գիտելիքները համապատասխան պահին:  Ինչ վերաբերում է աշխատանքին, ապա այն գեղեցկացնում է կնոջը:  Չէ որ տան մաքրությունը հենց կնոջ ուսերին է: Եվ երջանիկ կլինի այն տղամարդը, եթե ամուսնանա կրթված և աշխատասեր կնոջ հետ:

6. Պարկեշտություն

Գլուխ քորել, մատերով մազերի հետ խաղալ, քիթը կամ ականջը քչփորել, եղունգները կրծել,  բոլորի ներկայությամբ փչել և հանգցնել մոմը, այս գործողությունները համարվում են ոչ պարկեշտ:  Ամոթալի է համարվում նաև սեղանի մոտ նստած փռշտալ, հորանջել, ատամները մաքրել, ծխախոտ ծխել:

Հիշե՛ք,  երիտասարդ տիկինը պետք է ունենա անմեղ դեմք, բայց ոչ երբեք հիմար: 

Դանակ, պատառաքաղ կիրառելիս` օրիորդը պետք է փոքր ինչ բարձրացնի ճկույթները:  Իսկ թեյի գդալը պետք է բռնի բթով և մատնեմատով:  Նախընտրելի է, որ աշխարհիկ օրիորդը պառկի քնելու գիշերը ժամը 1-ին:  Մինչև քնելը` թերթի ֆրանսիական որևէ վեպ և քնելուց առաջ չմտածի տխուր և ծանր «բաների» մասին, հատկապես` մարդասպանների, աղքատների, մկների, սարդերի, ուրվականների, որբերի, հիվանդությունների և հրդեհների մասին: 

Պարկեշտ տիկինը պետք է խուսափի անհամեստ  երազներից: Իսկ նման դեպքերում էլ նա պետք է անպայման արթնանա և պտտվի հակառակ կողմ, այլ ոչ թե քնի և փորձի տեսնել  անբարո երազի շարունակությունը: 

Պետք է հիշել, որ հանգիստ խիղճը, հանգիստ քնի լավագույն գրավականն է:

Վերջում պետք է ֆիքսել, որ աշխարհիկ օրիորդի նույնիսկ լացն ու ծիծաղը պետք է լինի գեղեցիկ և անթերի:

«Աշխարհիկ կյանքի կանոնները և էթիկան» խորհուրդների ժողովածու
Հեղինակ` Յուրև և Վլադիմիրովսկի 1896թ.