Հանս Քրիստիան Անդերսենի չստացված սերերը

Անդերսենը երբեք սեքսուալ հարաբերություններ չի ունեցել ոչ մի կնոջ և ոչ մի տղամարդու հետ, չնայած որ ֆիզիկական այդ պահանջն ունեցել է,  ինչպես յուրաքանչյուր մարդ:

1834թ.-ին, Նեապոլում նա իր օրագրում գրում է. «Ինձ խժռում է ցանկասիրությունը և ներքին պայքարը: Ես նախկինի պես անմեղությունս պահպանում եմ, բայց ամբողջովին կրակի մեջ եմ… Ես կիսով չափ հիվանդ եմ:  Երջանիկ է նա, ով ամուսնացած է և երջանիկ է նա, ով գոնե նշանադրված է»:  

Չնայած այդ տառապանքներին, Անդերսենին այդպես էլ չհաջողվեց տպավորել այն կանանց, որոնց ընտրել էր, որպես զուգընկեր: Գրողի կյանքում եղել են երեք հիշվող հանդիպումներ, բայց Անդերսենին այդպես էլի չի հաջողվել, նրանից որևէ մեկի մոտ առաջացնել փոխադարձ զգացմունք:

Այդ կանանցից առաջինը` Ռիբորգ Վոյգտն էր, գրողի դպրոցական ընկերոջ 24-ամյա քույրը: Անդերսենը 1 տարի փոքր էր աղջկանից, սակայն նրան գերել էր Ռիբորգի գեղեցկությունը: 

Ռիբորգ Վոյգտ

Եթե գրողը մի փոքր վճռականություն ունենար, ապա կկարողանար գրավել աղջկա սիրտը, բայց ցավոք նա այդպիսին չէր:  

Երբ տարիներ անց Անդերսենը մահացավ, նա փոքրիկ, կաշվե պայուսակում գտան նամակ, որը ժամանակին գրողին ուղարկել էր Ռիբորգը:  Այդ նամակը ոչ ոք չկարդաց և ըստ հեքիաթագրի ցանկության, այն միանգամից այրեցին:

Հաջորդ կինը, որը գերել էր գրողի սիրտը` 18-ամյա Լուիզա Քոլլինն էր:  Սկզբում Անդերսենին անհրաժեշտ էր համակրանք, որպեսզի մի փոքր ուշքի գար Ռիբորգի հետ բաժանումից:  Սակայն աստիճանաբար ընտելացավ աղջկա առկայությանը և սկսեց նրան նայել այլ տեսանկյունից:

Լուիզա Քոլլին

Գրողը սիրահարվեց Լուիզային, սակայն աղջկա համար նա շարքային ընկեր էր:  Որպեսզի կանգնեցներ Անդերսենի սիրային նամակների հոսքը, Լուիզան գրողին ասաց, որ իրեն ուղարկված նամակները նախ կարդում է իր ավագ, ամուսնացած քույրը, որից հետո ինքը (նման պրակտիկա այդ ժամանակ կար):  Որոշակի ժամանակ անց Լուիզան ամուսնանում է  մի երիտասարդ իրավաբանի հետ:

Ջենի Լինդ, դանիացի հեքիաթագրի վերջին սերը: Համարվում է, որ այս շվեդուհի երգչուհուն և պարզապես գեղեցկուհուն Անդերսենն ամենաուժգինն է սիրել: Գրողը նրան առաջին անգամ տեսել է 1843թ.-ին Կոպենհագենի հայտնի թատրոններից մեկում:  Այդ ժամանակ Ջենը Անդերսենի վրա այդքան էլ մեծ տպավորություն չթողեց և  նույնիսկ համարեց, որ աղջիկն առանձնահատուկ գեղեցկություն չունի:  

Ջենի Լինդ

Լինդը շատ ջահել էր, սառն ու անհասանելի:  Նմանատիպ կանայք վախեցնում էին Անդերսենին և նա նախընտրում էր հեռու մնալ նրանցից:  Բայց արի ու տես, որ երկրորդ հանդիպման ժամանակ երգչուհին այլ տպավորություն թողեց գրողի վրա. Տաքուկ, հմայիչ և սիրալիր: Այս երկուսի մոտ ձևավորվում է նուրբ ընկերություն, բայց դրանից ավելիին աղջիկը չէր կարող:  Սկզբում Անդերսենը հույս ուներ Լինդի կողմից խորը և ուժեղ զգացմունքների: Չունենալով ընտանիք և երեխաներ` հեքիաթագիրը այդ ժամանակ սկսում է լրջորեն մտածել այդ ուղղությամբ:  Ջենը նրան ամբողջովին փոխեց, գրողը շրջապատի հանդեպ դարձել էր ավելի համբերատար, ցինիզմը սկսել էր հետ նահանջել, իսկ աչքերում հայտվել էր լուռ երջանկություն:

Ջենը հյուրախաղերով մեկնում է Եվրոպա:  Նա լինում է Անգլիայում, Ֆրանսիայում, Գերմանիայում: Դանիացի հեքիաթագիրը ուղեկցում է նրան: Լինդը Անդերսենի հանդեպ շատ համբերատար և հոգատար էր:   Նա ուղղակի պաշտում էր գրողի հեքիաթները, ժամերով լսում էր նրա պատմությունները, նրա հաջողությունն ու հայտնությունը հիացնում էին աղջկան:  Բայց այդպես էլ չկարողացավ պատասխանել Անդերսենի զգացմունքներին:  Ջենը անընդհատ շեշտում էր, որ նրանք ընդամենը լավ ընկերներ են, սակայն դա Անդերսենին չէր ստիպում դադարեցնել շփումը:  Չէ որ աղջիկը նրա համար երազանք էր:

Ի վերջո Լինդը որոշեց դադարեցնել դանիացու հետ այդ տարօրինակ կապը: 

Նա օգտվեց հարմար առիթից, որը ստեղծվել էր ընդունելություններից մեկի ժամանակ: Այնտեղ հրավիրված էին բոհեմյան հասարակության ներկայացուցիչները, այդ թվում  Անդերսենը: Երգչուհին վերցնելով մեծ բաժակը` մոտեցավ անփույթ և խելառ գրողին, բարձրաձայն դիմեց նրան.  «Անդերսեն, չե՞ք ցանկանա իմ եղբայրը դառնալ», գրողը մոլորված գլխով արեց:  

Մեկ տարի անց հեքիաթագիրն ու երգչուհին կրկին հանդիպեցին, բայց դա ոչինչ չփոխեց:  Աղջիկը խոստովանեց, որ գրողին սիրում է, որպես եղբոր, որպես ընկերոջ: Որպես տղամարդու` իր սիրտը լռում է:

Այսպես մեծն Հանս Քրիստիան Անդերսենը վերջնականապես հրաժեշտ տվեց անձնական կյանքի հետ կապված երազանքներին: Նա տառապում էր` կրկին ընկնելով հուսահատութան գիրկը:

Իսկ ահա գեղեցկուհի, երգչուհի Լինդը մոռանալով սիրելի ընկերոջը, շուտով ամուսնանում է:

Դա տեղի ունեցավ 1852թ.-ին:  Այդ օրը սիրահարված հեքիաթագիրը վերջնականապես կորցրեց Լինդի հետ լինելու իր հույսը: Նա արդեն ոչինչ չէր զգում:  Այդ շվեդուհին իր հետ տարավ Անդերսենի վերջին զգացմունքները:  Գրողի երկրպագուները Լինդին տվեցին  «Սառցե թագուհի» մականունը: 

Մի օր, իր կյանքի մայրամուտում Անդերսենը խոստովանեց. «Ես իմ հեքիաթների համար շատ թանկ վճարեցի, հանուն դրանց, ես հրաժարվեցի անձնական երջանկությունից»: