188 տարի առաջ Բոլդինո գյուղում Պուշկինն ավարտեց իր ստեղծագործությունը` «Եվգենի Օնեգին»-ը, որի վրա աշխատում էր 7 տարի: Ալեքսանդր Պուշկինը վեպը սկսել է գրել 1823թ.-ի մայիսին և ավարտել` 1830թ.-ի սեպտեմբերին: Գրողի ստեղծագործական այս ժամանակահատվածը ընդունված է համարել «Բոլդինյան աշուն»:
Մինչև «Օնեգին»-ը գրականության պատմության եղել է մեկ չափածո վեպի օրինակ` Բայրոնի «Դոն Ժուան»-ը:
«Օնեգինին կարելի է անվանել ռուսական կյանքի հանրագիտարան, բարձրագույն կարգի ժողովրդական ստեղծագործություն», այսպես էր կարծում գրաքննադատ Բելինսկին:
Սակայն չափածո այս վեպը, միայն պատմություն չէ երիտասարդ ազնվական Օնեգինի մասին: Այս գործից կարելի է իմանալ, թե ինչպիսի ապրելակերպ, ավանդույթներ է ունեցել 19-րդ դարի հասարակությունը: Պուշկինը մանրամասն ներկայացրել է մայրաքաղաքի բարձր հասարակությունը, Մոսկվայի ազնվականներին, հողատերերին և գյուղացիներին:
Իր վեպի էջերում Պուշկինը հիշատակել է մի քանի ապրանքանիշներ, որոնք 19-րդ դարի Ռուսաստանում պահանջված էին:
Նա խոսում է տարբեր իրերի, ծառայությունների մասին, որոնք օգտագործում կամ որոնցից օգտվում էին ռուս ազնվականները:
«Բոլիվար գլխարկ»
«Օնեգինը կրելով լայնեզր բոլիվարը` քայլում էր զբոսայգով»: Սև լայնեզր գլխարկը այդ ժամանակաշրջանի ամենաթանկարժեք և նորաձև աքսեսուարներից էր: Վեպի հերոսների իլյուստրացիաների ժամանակ սովորաբար օգտագործում են բոլիվարների պատկերները: 19-րդ դարում գլխարկները անվանակոչում էին քաղաքական գործիչների անուններով և օգտագործելով տվյալ գործչի անունը կրող գլխարկը, այն կրողը նաև արտահայտում էր իր քաղաքական հայացքները:
 |
| Սիմոն Բոլիվար |
1821-1823թ.-ներին, երբ Պուշկինը սկսեց աշխատել իր վեպի վրա, մոդայիկ էին համարվում գեներալ Սիմոն Բոլիվարի անունը կրող գլխարկները: Բոլիվարը Հարավային Ամերիկայի ազգային հերոս էր:
Նա պայքարում էր ամերիկյան գաղութների ազատագրման համար: Բոլիվարի համակիրները կրում էին լայնեզր գլխարկներ, դրանք եվրոպական նորաձևություն մտան 1810թ.-ին:
Այդ գլխարկները երբեմն այնքան լայն էին, որ դրանցով անհնար էր անցնել նեղ դռնով:
Breguet ընկերության ժամացույցներ
Հաջորդ ապրանքանիշը Breguet ընկերության ժամացույցներն էին: «Այդպես նա քայլում էր, մինչև բրեգետը կհնչեր` հիշեցնելով ընթրիքի մասին»: Ժամ նայելու համար, պետք չէր ժամացույցը գրպանից հանել: Բավական էր միայն ձեռքով սեղմել համապատասխան
կոճակը և ժամացույցը հնչեցնում էր ժամը:
«Տալոն» ռեստորան
Վեպում Պուշկինը հիշատակում է «Տալոն» ռեստորանի մասին: Պուշկինը զուր չէ իր հերոսին ուղարկում Տալոն` ընթրելու, նա միտումնավոր ավելացնում է «հայտնի ռեստորան» անվանումը:
 |
| «Տալոն» ռեստորան |
«Լեպաժ»
Պուշկինը ևս մեկ անգամ հիշատակում է տվյալ իրի ապրանքանիշը: Այս ապրանքանիշը իրոք մեծ փառք էր վայելում: Զենքերի Le Page ընկերությունը ստեղծվել է 1717թ.-ին Փարիզում: Հիմնադիրը Լուի Պինին է:
Սակայն նա բիզնեսը կտակում է զարմիկին` Պիեր Լեպաժին, որի անունն էլ ընկերություննը կրում է:
Ընկերությունն ուներ շատ հաճախորդներ, այդ թվում ազնվական և արքայական ծագում ունեցող: «Լեպաժ»-ը զենք էր մատակարարում նաև Ֆրանսիայի արքա` Լյուդովիկոս 15-ին: Պուշկինի ապրած ժամանակահատվածում «Լեպաժ»-ից զենք էին գնում նաև Լյուդովիկոս 16-ը, Նապոլեոնը, Լյուդովիկոս 18-ը:
Նույնիսկ Բաստիլի գրավումն ու 1830թ.-ի Հուլիսյան հեղափոխությունը առանց «Լեպաժ»-ի հրացանների և ատրճանակների չիրականացվեցին:
Լենսկին Օնեգինի հետ դուելի համար նույնպես ընտրեց այս ընկերության ատրճանակներից: Դանթեսի հետ դուելից կարճ ժամանակ առաջ` անհատական պատվերով «Լեպաժ»-ից ատրճանակներ էր ձեռք բերել նաև Պուշկինը:
Comments
Post a Comment