Կանայք ու օրենքները

6.000 տարի առաջ հնագույն Շումերական քաղաքակրթությունում կանանց ուղղակի անտեսում էին:  Շումերներից մեզ հասած սեպագիր արձանագրություններից ոչ մեկում չկա հստակ ինֆորմացիա նրանց մասին, եթե կա էլ, ապա մինիմալի է հասնում:  Իսկ եթե հանկարծ ինչ-որ մեկն էլ խոսել է կանանց մասին, ապա չի նշել  «LU»-«ՄԱՐԴ» հետգրությունը, որ պարտադիր նշվում էր  տղամարդկանց հիշատակելուց:  Նույնիսկ շումերն ունեին երկու լեզու, «տղամարդկանց» և «կանանց»` համապատասխան հնչունաբանությամբ:   Սա ապացուցում է, որ շումեր տղամարդու համար շումեր կինը այլ էակ էր:  

Շումեր կինը մեկ ֆունկցիա ուներ` վերատադրողականությունը:  Ամուսնությունը համարվում էր աստվածների կողմից օրհնանք, քանի որ կնոջ մեջ էր կատարվում բեղմնավորումը և բերում մատերիալական արդյունքի` երեխաների ծնունդի:  Ամուսնական հավատարմությունը պարտականություն էր, որը խախտելու դեպքում մեղավորը դատապարտվում էր մահվան:  Բայց արի ու տես, որ նման խիստ պատիժը սպառնում էր միայն կանանց:  Իսկ ահա օրինակ սիրո աստվածուհու` Ինաննի տաճարի քրմուհիները զբաղվում էին մարմնավաճառությամբ, բայց նրանց շումեր տղամարդիկ հարգում էին:  Սեփական մարմնի վաճառքով զբաղվելը` հանուն մի կտոր հացի շումեր տղամարդիկ նորմալ էին համարում:

Հին Ասորեստանում կանայք ավելի վատ վիճակում էին:  Նրանք համարվում էին հայրերի և ամուսիների սեփականությունը:  Պատմության մեջ երբևէ չկա ու չի եղել կնոջը պատժող այնպիսի վայրագ օրենքներ, ինչպիսիք կային ասորիների «Իրավական օրենսգրքում»:  Այն գրվել է Ք.Ա. 2-րդ հազարամյակում: Այդ օրենսգրքում կնոջ պատժին նվիրված էր շուրջ 59 գլուխ:

Ասորական օրենքի համաձայն, ամուսինը իրավունք ուներ ծեծեր կնոջը և կարևոր չէր, թե դրա համար պատճառ ուներ, թե ոչ:  Շատ հանգիստ կարող էր  կտրել քիթը, ականջները, խեժը լցներ մարմնի վրա կամ ձողերով ծեծեր այնքան ժամանակ,  մինչև կինը կմահանար:  Ամուսինը կարող էր այդպես վարվել նաև այն դեպքում, երբ կինը չափից դուրս գեղեցիկ էր:  Այդպես նա  այլ տղամարդկանց համար գրավիչ չէր լինի:  Համարվում էր, եթե կնոջ գեղեցկությամբ հիանում էին այլ տղամարդիկ, ապա տվյալ կինը ընկնում էր իր ամուսնու աչքից: 

Այդ նպատակով, հասարակական վայրերում ասորի կանայք պետք է չադրա կրեին, որը կծածկեր ամբողջ մարմինը:  Եթե կինը այս օրենքը խախտեր, կարող էր զրկվել ականջներից:

Իսկ ահա փողոցային կանայք հակառակը` կպատժվեին եթե չադրա կրեին:  Նրանք համարվում էին հասարակության սեփականությունը, ուստի պետք է բաց լինեին և չծածկեին դեմքը:  Այն մարմնավաճառները, որոնք կբռնվեին փակված դեմքով, կարող էին արժանանալ  մտրակի հարվածների կամ  տաք խեժի, որը լցնում էին կնոջ գլխին:

Ասորական օրենքները քիչ թե շատ պաշտպանում էին չամուսանցած աղջիկներին:  Նրանց վիրավորողը պատժվում էր գույքային վնասով:  Օրիորդին բռնաբարողը պատժվում էր աղջկա հորը գումար վճարելով և զոհի հետ ամուսնանալով:  Իսկ եթե բռնաբարողը ամուսնացած էր, ապա բռնաբարվողի հայրն իրավունք ուներ հայհոյել բռնաբարողի կնոջը և կարող էր վերջինիս իր տուն տանել, որպես ստրուկ:  

Չնայած ասորի տղամարդիկ ավելի դաժան էին վերաբերում սեփական կանանց, քան իրենց կողմից նվաճած ազգերին, ամեն դեպքում իրենց սիրելիներից ակնկալում էին սեր, հարգանք ու նվիրվածություն: