Վիրջինիա դը Քաստիլյոնե. Պատմության առաջին ֆոտոմոդելը

19-րդ դարի կեսերին լուսանկարչությունը համարվում էր գերբնական ինչ-որ երևույթ:  Մարդիկ երկար ժամանակ կլորիկ գումար էին հավաքում, մանրամասն նախապատրաստվում դրան, որից հետո շտապում էին ֆոտոստուդիա և անշարժ դիրքավորվում  օբյեկտիվի առաջ:  Այնուամենայնիվ լուսանկարահանվել ցանկացողների շարքում կարելի է առանձնացնել կոմսուհի Վիրջինիա դը Քաստիլյոնեին:  Կարելի է ընթադրել, որ այս կինը պատմության առաջին ֆոտոմոդելն է:  Վիրջինիան այնքան էր տարվել նկարահանումներով և նարցիզմով, որ իրենից հետո թողել է գրեթե 400 լուսանկարներ:

Վիրջինիան, իհարկե չէր պլանավորել դառնալ ֆոտոմոդել:  Այն ժամանակ նման մասնագիտություն էլ չկար, փոխարենը կոմսուհին երիտասարդ էր, գեղեցիկ և կարողանում էր այդ առավելություններից օգտվել:  
Ծագումով ազնվական այս կինը, ծնվել է Ֆլորենցիայում:  16  տարեկանում ամուսնացել է կոմս Ֆրանչեսկո դը Քաստիլյոնեի հետ և որդի ունեցել: 

Նապոլեոն 3-րդ

Երեք տարի անց ամուսինները տեղափոխվել են Փարիզ  և շուտով բաժանվել, քանի որ  Վիրջինիան սիրավեպ է ունեցել Ֆրանսիայի արքա՝ Նապոլեոն 3-րդի հետ:

 Բացի  անձնական հետաքրքրություններից, այս լեդին ունեցել է նաև  «հանրային» շահեր:  Օրինակ՝ Վիրջինիայի զարմիկը, Սարդիայի Թագավորության կոմս Քավուրը, բարեկամուհու միջնորդությամբ  ձգտում էր Նապոլեոն 3-րդի աջակցությամբ ազդեր  Իտալիայի միավորմանը:

Արքան, դեպի Վիրջինիան ուներ հարգանքի մեծ զգացում, ուստի լեդիի համար բացվեցին բարձր հասարակության դռները:  Կոմսուհին սպասված հյուր էր թագուհի Ավգուստի, Օտտո ֆոն Բիսմարկի, Ադոլֆ Թեարի պալատներում և ամրոցներում:

Այս ամենին հաջորդեցին արկածներով լի  տարիները, որոնք նման էին Ալեքսանդր Դյումայի (Հայր) գրած պատմություններին: Իսկ ահա Վիրջինիայի կյանքի վերջին տարիներն անցան տխուր ու ողբերգական, նման պատմություններն էլ հատուկ են  Դյումա-որդիի գրչին:

Բայց չմոռանանք, որ մեզ հետաքրքրում է  կոմսուհու կյանքը առաջին հերթին, որպես ֆոտոմոդել: 1856թ.-ից է Վիրջինիան սկսել լուսանկարահանվել, այդ ժամանակ է նա ծանոթացել է պալատական լուսանկարիչ Պիեր-Լուի Պերսոնոմի հետ:  Այդ տարիներից էլ լուսանկարչությունը դարձավ կոսմուհու կիրքը:  Ի տարբերություն, օբյեկտիվի առաջ հայտնված  սառը հայացքների և դիրքերի, որոնք ընդունված էր այդ տարիներին լուսանկարահանվելիս,  Վիրջինան շատ լուրջ էր մոտենում ամեն մի լուսանկարին և մանրակրկիտ բեմադրում էր այն: 

Փաստացի նա անում էր մի բան, որը ոչ ոքի մտքով անգամ չէր անցնում:

Թատերական, բեմական հագուստներ, դեկորացիաներ, աքսեսուարներ՝ այդ լուսանկարները հսկայական հաջողություններ բերեցին կոմսուհուն:  Փարիզի ազնվական տիկնայք չէին շփվում ինքնասիրահարված Վիրջինիայի հետ, բայց նրան նախանձում էին:  Շատ ժամանակ փորձում էին կոմսուհուն կրկնօրինակել՝ լուսանկարիչ Պիեր-Լուի Պերսոնոմի մոտ պատվիրելով նմանատիպ լուսանկարներ:

Վերադառնալով Վիրջինիայի անձնական կյանքին, ապա Նապոլեոն 3-րդի հետ բաժանումից հետո և Իտալիայում որոշակի ժամանակ ապրելուց հետո, կոմսուհին վերադառնում է Ֆրանսիա և բնակություն հաստատում Պասսիում:

Վիրջինիան այնքան էր տարված իր արտաքինով, որ երբ սկսեց կորցնել երբեմնի թարմությունը, սկսեցին առաջանալ կնճիռներ, նա փակվեց իր ամրոցում:  Առանձնացել էր, ոչ ոքի չէր ընդունում:  Ամրոցում ոչ մի հայելի չկար, նա նույնիսկ հրամայեց պատերը ներկել սև գույնով:  Իսկ զբոսանքի դուրս էր գալիս միայն գիշերը, որպեսզի նրան ոչ ոք չնկատեր և չտեսներ ծերացած, խամրած դեմքը:

Կինը այդպես ապրեց մինչև 1899թ.-ը և մահացավ 62 տարեկան հասակում:

Հայտնի պոետ, սիմվոլիստ Ռոբեր դը Մոնտեսկյուն 13 տարի գրեց կոմսուհու կենսագրությունը: Իսկ կնոջ մահվանից հետո սկսեց հավաքել նրա լուսանկարները: Դրանցից 275-ն այժմ պահպանվում են Նյու Յորքի Մետրոպոլիտեն թանգարանում:

1955թ.-ին Վիրջինիայի մասին ռեժիսոր Ջորջ Կոմբրեն նկարահանեց նույնանուն գեղարվեստական ֆիլմը, որտեղ կոմսուհու դերում հանդես եկավ ամերիկացի դերասանուհի Իվոն դը Կարլոն:

2006թ.-ին էլ ռեժիսոր Ջոզե Դայանը հանդիսատեսի դատին հանձնեց Վիրջինիայի մասին պատմող հեռուստասերիալը, այստեղ կնոջ դերը մարմնավորում էր Ֆրանչեսկա Դելլերը:  

Կոմսուհուն մասին կան նաև մի քանի վեպեր: Վիրջինիայի անունով նույնիսկ օծանելիք կա, դրա հեղինակը իտալացի պարֆյումեր Ստեֆանո Ֆրեչերին է: